Cumartesi Anneleri | Abhazya haberleri

Fatih Atan (A'tanba)

25/10/2014. Türkiye’deki baskı rejiminin bugünde sürdüğü, 27 Mayıs 1995 Tarihinde başlayan ve 500. kez İstanbul, Galatasaray Lisesi önünde buluşacak olan Cumartesi Annelerinin toplanması ile tarih önünde kanıtlanmış oluyor.

Aslında işkencede, gözaltında, silahlı saldırı sonucunda yaşamını yitiren ve bugüne kadar ne kendilerinden ne de saldırganlarından haber alınamayan sicilli ülkelerin başında gelen Türkiye Cumhuriyeti’nden söz ediyoruz.

Özellikle, 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi öncesi ve sonrasında yüzlerce faili mechul olayda yaşamını yitirenler ve katilleri hala bulunabilmiş değil.

Metris, Alemdağ, Mamak, Diyarbakır, Sağmalcılar vd. Cezaevlerinde, Gayrettepe’de işkencelerde, direnişlerde öldürülenlerin failleri bugüne kadar bulunmadı.

Şu andaki sistem içerisinde bulunması da olanaksız.

Çünkü, Türkiye Cumhuriyeti yasaları, faili mechulleri yaratanları koruyor, onları kahraman (!) haline getiriyor.

Değerli okuyucular, 12 Eylül Dönemi ile ilgili bazı anılarımı sizler ile paylaştım, bunlardan İstanbul Alemdağ Askeri Ceza ve Tutukevi’nde 24 Aralık 1981 Tarihinde tutuklu koğuşlarına polis ve askerler tarafından deüzenlenen orantısız saldırı sonucunda Şerif Yazar, Hakan Mermeroluk ve Bahadır Dumanlı yaşamını yitirmiş, içerisinde benimde olduğum yüzlerce tutuklu yaralanmıştı. (Bknz http://www.abhazyam.com/kose-yazisi/279/24-aralik-1981.html)

Aradan 33 yıl geçmesine rağmen bugüne kadar failler ve saldırı emrini verenler hakkında hiçbir biçimde gerçek anlamda soruşturma yapılmamıştır.

Bir diğer olay’da sevgili fakülte Arkadaşım Nurettin Yerigöl’ün katledilmesi, 12 Nisan 1981 yılında İstanbul Gayrettepe 1. Şubede öldürülmesi olayı. Yine 33 yıldır ne kendisinden ne de katillerinden haber var. Ailesi yıllardır Nurettin’in akıbetini araştırıyor, Türkiye Cumhuriyeti’nde iktidarlar değişiyor ama faili mechullerin bulunması için tek bir adım atılmıyor.

Nurettin Yedigöl’ün belleklerden silinmemesi, anımsanması amacı ile onun anısına, alesinin direnişine saygı amacı ile “NURETTİN YEDİGÖL” adında bir yazı yazdım. (Bknz: http://www.abhazyam.com/kose-yazisi/295/nurettin-yedigol.html)

Bir diğer olay ise Adıge kökenli Devrimci arkadaşım, Hayrettin Eren’in 21 Kasım 1980’de gözaltına alınması ve Gayrettepe 1. Şube’de kaybolması olayı. Ailesi Hayrettin’i 34 yıldır arıyor. TC Devleti ve yasaları duvar olarak yıllardır karşılarında duruyor.

Cumartesi Anneleri aslında, 12 Eylül 1980 darbesi sonrasında, Gayrettepe, Metris, Alemdağ, Mamak, Diyarbakır Cezaevleri önlerinde nöbet tutmaya başladılar.

Bizlerin aileleleri şanslı aileler idi.

Evlatlarına, sevdiklerine kavuştular.

Ancak, Nurettin Yedigöl, Hayrettin Eren ve diğer faili mechullerin aileleri 34 yıldır evlatlarını, sevdiklerini bulmaya çalışıyor.

Değerli okuyucular, Cumartesi Anneleri, bugün 500. Kez buluşuyor, aradan onca yıl geçmesine rağmen, ne kayıplar ne de failler bulunuyor.

Aksine GEZi ve ROBOSKİ gibi olaylarda kayıplar artıyor,

Failler, dönemin Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı tarafından KAHRAMAN ilan ediliyor, yetmezmiş gibi katliamların emrini BEN VERDİM diyerek suçunu itiraf ediyor.

Katliamların emrini veren ile katliamlara uğrayan KÜRT Halkının Temsilcileri (!) “BARIŞ” (!) görüşmelerinde bulunuyor,

Günümüzde de onlarca insan faili mechule kurban gidiyor ama failler “KAHRAMAN” gibi toplum içerisinde dolaşıyor, toplumun bir kesimi tarafından alkışlanıyor.

Yeni katliamlara yelken açılıyor.

Katliamların EMRİNİ BEN VERDİM diyen ile BARIŞ MASASI kurulamayacağı anlaşıldığında,

“Binlerce Yıllık İslam Bayrağı Altında Birleşelim” diyen kişinin kimlere hizmet ettiği anlaşıldığında,

Halkların Kardeşliğinin doğru birliktelik olduğu anlaşıldığında,

Toplumsal mücadelenin “SINIF MÜCADELESİ” temelinde verilmesi gerektiği anlaşıldığında,

Cumartesi Annelerinin yanında MİLYONLAR hesap sormak için buluştuğunda,

Türkiye’de demokrasi denilen şeyin gelebilmesi için, ülkede yaşayan tüm halkların GEZİ RUHU çerçevesinde birleşmesi gerekiyor.