Viktoria Nikiforova

VİKTORİA NİKİFOROVA “UKRAYNALILARIN 2014’DE BAŞARISIZ OLDUKLARINI KABUL ETMELERİNİN ZAMANI GELDİ. BRÜKSEL VE WASHİNGTON ÜZERİNDEN BAHSE GİRMEYE GEREK YOKTU. BU KOTÜ BİR HAMLEYDİ!” 

14/02/2022. MOSKOVA, 14 Şubat - RIA Novosti. Viktoria Nikiforova. Çeviri: Fatih Atan. (Atanba - Тванба). “Garip savaş” (ayrıca ona “komik savaş” ya da bugün söyleyebileceğimiz gibi “sahte savaş”) terimi, genellikle 1939-1940'ta Maginot (Majino - FA) Hattı boyunca Fransız ve Alman birliklerinin durgun etkileşimlerini tanımlamak için kullanılır. Ancak bugün Ukrayna'da olanlar için bu deyim kesinlikle uygun değil. Bu çok zayıf bir tanımlama olur. Orada, yüksek düzeyde, “pekala, oldukça garip bir savaş.” Var diyebiliriz.

O (Oldukça garip Bir Savaş – FA), batılı ortaklarımız tarafından her zamanki gibi büyüleyici bir perdeyle başladı. Ukrayna'dan ilk kaçanlar Amerikan askeri eğitmenleriydi. Yiğit Britanyalılar onları hüzünlü bir biçimde peşi sıra takip ettiler. Batı basınında tüm bunlar, asgari bir biçimde doğrudan Dunkirk olarak sunuluyor. (Bu arada, buna inanmayacaksınız, ancak Britanya'da İngiliz birliklerinin Hitler'den Dunkirk'ten utanç verici bir biçimde ki kaçışı, İkinci Dünya Savaşı'nın ana olayı olarak kabul edilir – Oradan Stalingrad’a ulaşamaz .) “Dunkirk Tahliyesi - diğer adıyla Dinamo Operasyonu, İngiliz ordusunun Fransa'nın Dunkerque kıyılarında 400 bin askerle sıkışması ve Avrupa'yı sarsan 9 gün savaşı sırasında İngiliz ordusunun deniz desteğiyle tam 338.226 askeri tahliye etmesi ve geriye kalan 68,111 askerin ise ölü, kayıp veya esir düşmesidir.FA”

Net olmayan bir durum var: Batılı askeri uzmanlar kimden kaçıyor? ABD Savunma Bakanı Mark Milley ve İngiliz Savunma Bakanı Ben Wallace birliklerini kimden koruyor? Yerel gorillerden, kara gözlü Oksana'dan, neşeli Kiev striptiz barlarından mı?

Bu soruyu yanıtlamaya çalışan Ben Wallace'dı. Tatil için ailesiyle birlikte uçup gidecek zamanı bulmuş olmasına rağmen, tatilini yarıda kesmek ve acilen Londra'ya dönmek zorunda kaldı. Bu arada yaşanan bu gelişme, İngiliz seçkinleri için büyük bir ilerleme. Geçen Ağustos ayında, dönemin Dışişleri Bakanı Dominic Raab, Girit'teki lüks tatilini NATO'nun Afganistan'dan çekilişi gibi önemsiz bir olay için bölmemeyi seçti. İngiliz medyası hâlâ Girit eğlenceleriyle gündemi gözler önünde tutarak eleştiriyor.

Londra'ya zar zor dönen Ben Wallace, Sunday Times'a muhreşem bir röportaj verdi. Söyleşide, yaşanan atmosfer içerisinde “Havada Münih kokusunu” alabildiğini söyledi. Neden birdenbire yurttaşlarına İngiltere tarihinin en utanç verici sayfasını hatırlatmaya karar verdiğini bilmiyorum. Hitler'le birlikte komplo kurmak ve Çekoslovakya'yı ona teslim etmek gerçekten iyi değildi. Bu yapılmamalıydı.

Belki Wallace, ülkemizin (Rusya’nın – FA) bugün Nazi Almanyası rolünü oynayacağını ima ediyor ve İngiltere çok pasif davranan olarak gösteriyor – “saldırganı” yatıştırıyor. Ama işin püf noktası ve tüm dünya bunu çok iyi görüyor, Rusya hiçbir yeri işgal etmiyor ve hiçbir şeyi ele geçirmiyor. Bununla, nasıl başa çıkılır?

Ve daha sonra Wallace, İngiliz ortaklarımızın en sevdiği argümanı olan geniş pantolonunun içerisinden çıkardı. Evet, evet, zaten tahmin ettiniz. Bu bizim yüksek ihtimalle favorimiz. “Büyük olasılıkla”, “bir çeşit”, “belki evet, belki hayır”. Ben Wallace'a göre, büyük olasılıkla, Rusya Ukrayna'yı işgal edecek.

Beni dinleyin, bu sözleri söyleyen bir gazeteci ya da üniformalı bir uzman değil, bu tamamı ile bir savunma bakanı. Bu tür insanlar nadiren konuşurlar, ancak somut konuşurlar. Kusura bakmayın, ama bazı kişilerin, geveze sarışınlar için söylemiş olduğu anekdotta söylendiği gibi: “Yüzde elli, elli. Bir dinozorla ya tanışırsınız ya da tanışmazsınız”. Büyük olasılıkla tanışırız.

Pazar günü boyunca, İngiliz ve Amerikan seçkinleri eylemlerini aynı biçimde sürdürdüler. ABD Dışişleri Bakanlığı, ABD büyükelçiliğinin Kiev'den tahliye edilmesi talimatını verdi. İngiltere de aynısını yaptı. Kendisine bağlı bazı ülke yöneticilerine vatandaşlarının tahliye edilmesini önerdi. Özellikle Bahamalıları, Ukrayna'daki Bahamalıların kaderi konusunda oldukça endişeliler. Ve gerçekten, onlar bu soğukta neden oradalar?

Geleneksel olarak, bu tür eylemler savaşın arifesinde yapılır. Ama ortada hala savaş yok. Savaşı ilan edecek olan iki rakip de aynı anda ortaya çıkmadı - bu, dünya tarihinde benzersiz bir durum gibi görünüyor.

Rusların Batı'nın bilgi histerisiyle nasıl bir ilişki içerisinde olduğu anlaşılır. Ve, Ukraynalılar bu konu hakkında ne düşünüyor? Pekala, geleceği gören bazı yayınlar tarafından, bir alarm kutusunun nasıl monte edileceğine ve bir evcil hayvan için özel bir alarm taşıyıcısının nasıl oluşturulacağına dair değerlendirmeler yayınladı. Ancak tüm bunlar, açıkçası, tamamen gösteriş için oluşturuldu ve sıradan Ukrayna vatandaşlarının tasavvuru üzerinde hiçbir etkisi olmadı.

The Guardian gazetesinden bir gazeteci ile Kiev sokaklarında dolaşalım. Orada kesinlikle kimse Rus propagandası için çalışmıyorlar. Sean Walker, Pazar akşamı yayınladığı raporda, Cuma akşamı, Kiev'deki atmosferin son derece “eğlenceli” olduğunu ve vatandaşların bir Rus işgali fikrini “garip ve mantıksız” bulduğunu şaşkınlıkla belirtiyor.

Sean Walker, Kiev'in ucuz ve heyecan verici eğlencelerini sevgiyle anlatıyor. Özellikle, Kiev halkının sıradan insanlarının Rus bombardımanından kaçmak için yerel striptiz kulüplerine kaçmayı planladıklarını söylüyor - muhtemelen ona bu konu hakkında şaka yapanlar kulüpteki kızlardı ve o da buna inandı. İngiliz muhabirin Ukrayna'yı gerçekten çok sevdiği ve oradan hiçbir yere gitmemekte kararlı olduğu da açıkça görülüyor.

Ancak sıradan insanlar eğlenirken, ülkenin devlet yöneticileri tekdüze titriyor. Bir noktada, Başkan Zelensky'nin sinirleri o kadar dağıldı ki Batılı gazetecilerden kendisine “15'inde ya da 16'sında gerçekleştirilecek olan bir Rus işgaline dair %100 kanıt sunmalarını rica etti”.

Şimdiye kadar kimse ona yanıt vermedi. Gazeteci yok, Batılı medya sahibi yok, Biden yok, Johnson yok. CIA bile aramalarına rağmen geri dönmedi. Yani Ukrayna devlet başkanı belirsizlik yüzünden eziyet çekiyor: O zaten savaşta mı yoksa henüz değil mi? Yoksa onlarla mı savaşıyor? Seçmenlerinden ayrılıyor mu yoksa kıdemli ortakları tarafından aldatılıyor mu? Ve nasıl, Tanrım, Tanrım, her şey  nasıl sona erecek?

Mihail Saakashvili'nin bir zamanlar gururlu Georgia'nın başında bulunduğunu hatırlıyorum. Bir zamanlar Rusya ile savaşmayı da kafasına koymuştu. Bugün hapiste, hüzünlü Gürcü şarkıları söylüyor. “krallara ders” şarkısının günümüze uyarlanan bir biçimini.

Ancak Zelensky'nin Amerikalı muhatapları belki anlaşılabilir. Onlar buna uygun değildiler. Demokratik bir Ukrayna için tüm hafta sonu alın terleriyle mücadele ettiler. Daha Cumartesi günü, bir ABD Donanması denizaltısı bu amaçla Kuril Adaları'ndaki Rus karasularına girdi. Komutan biraz yoldan çıkmış olmalı. “Ukrayna”, “Kuriles” – isimleri kulakları çınlatıyor, bu Rus isimleriyle kafayı yiyeceksiniz.

Rus firkateyni “Mareşal Shaposhnikov”, özel ekipmanlar kullanarak Amerikan teknesini uzaklaştırdı. Umarım artık Ukrayna bozkırlarında kaybolmaz. Aslında Kuril Adaları'ndan oraya gitmek o kadar da uzak değil. Önce Panama Kanalı üzerinden Atlantik'e, sonra dümdüz, sola, sağa ve orada Ukrayna zaten çok yakın, sakın kaybolmayın.

Cuma günü, İngiliz gazeteci Sean Walker, şimdilik Kiev'deki striptiz kulüplerinde malzeme toplarken, Amerikalı siyaset bilimci David Hendrickson, “Washington neden Ukrayna için bu kadar kafayı yiyor” sorusunun yanıtını kendi yorumuyla yayınladı.

Uzman, Zelensky'nin bazen Washington’un senaryosu ile doğrudan çelişen açıklamalar yapmaya cesaret ettiği gerçeğine dikkat çekti. Ukrayna devlet başkanını oldukça eleştiren bir CNN başyazısından ve isminin açıklanmasını istemeyen bir Beyaz Saray yetkilisinden alıntı yapıyor. Washington'un güç odaklarından bir temsilci, bağımsız Ukrayna lideri hakkında oldukça kaba bir biçimde, “Biz onun en önemli müttefikiyiz ve o gözlerimizin içine tükürüyor ve ... düpedüz sabotaj yapıyor” dediğini belirtti.

Hendrickson'a göre, Amerikan rejimi “Северного потока — 2” (Kuzey Akım -2) yüzünden çıldırdı. Onu durdurmak için Washington her türlü provokasyon uygulamaya hazır. Bu, aslında, uzun zamandır bilinen açık bir sırdı. Bunu Amerikalı uzmandan önce ayrıntılı olarak yazdık.

Bununla birlikte, tüm korku, sorunun hiçbir biçimde sahte imdat çağrıları ve bilgi-histeriklerle sınırlı olmamasıdır. Amerikalılar, İngilizlerle birlikte, kasıtlı olarak, birkaç gün veya saat içinde bir dünya savaşına dönüşebilecek bir askeri çatışmayı körüklüyorlar.

Ve burada gerçekten anlaşılmaz olan şudur: Milyonlarca Ukraynalı neden tüm bu dehşet ortamına katılmalıdır? Bu bahtsız ülkenin nüfusu, bazen kumarhanede masaya gelip bahis oynayıp kaybeden, daha sonra tekrar oynayıp kaybeden bir kişiye benziyor. Uzaklaşmış olsa, geride kalanı kurtaracaktı. Ama yapamaz. Yeniden, yeniden bahis oynar - ve yeniden, yine kaybeder.

Ukraynalıların 2014'te başarısız olduklarını kabul etmelerinin zamanı geldi. Brüksel ve Washington üzerinden bahse girmeye gerek yoktu, bu kötü bir hamleydi. Ancak masadan uzaklaşmak için hala bir fırsat var. Yaşam kaybedilene kadardır, sonuçta onlardan geriye ne kalır.

Kaynak: https://ria.ru/20220214/voyna-1772614212.html

www.abhazyam.com