Erdoğan, Putin Dayanışması!

27/03/2018. Moskova. 27 Mart. Stanislav Tarasov. REGNUM. Çeviri: Fatih Atan (Atanba – Тванба). Türkiye Hükümeti Başbakan Yardımcısı Bekir Bozdağ, “Skripal Olayı” ile ilgili olarak ülkesinin Moskova hakkında herhangi bir önlem alma niyetinde olmadığını belirtti. Ona göre “Rusya ve Büyük Britanya arasında yaşanan eski ajan krizi ilişkileri bulunuyor” ve “bu sorunu kendi aralarında çözümlemeliler”. Ve Türkiye’nin “Rusya ile iyi ilişkileri bulunuyor”. Bu konuşma, İngiltere Büyükelçisi Dominique Chilcott’un Sailsbury’de yaşanan olayla ilgili olarak Ankara’ya yapılan dayanışma çağrısına verilen bir yanıt. Chilcott çağrısında “Eğer Türk hükümeti, NATO ya da diğer uluslararası toplumsal kurumlar tarafından, örneğin BM gibi kuruluşlarda alınacak kınama kararlarını, topluma açık bir biçimde desteklemeye istekli ise, elbette ki bizler böyle bir adımı çok isteriz” dedi.

Ankara, AB ve ABD tarafından, Rusya’ya karşı başlatılan yeni yaptırıma karşı çıktı ve Türkiye Dışişleri Bakanı Mevlüt Çavuşoğlu “Bu tür yaptırımlar, ulusal ekonomiye zarar verir” dedi. Çavuşoğlu, Türkiye’nin ABD ve AB tarafından Rusya’ya karşı uygulanmak istenen karşılıklı yaptırım ve karşı önlemlerin “Girdabı içerisinde boğulmak” istemediğini vurguladı. Bundan dolayıdır ki, Ankara “Bu sorun hakkında tüm taraflara, sürekli olarak diyalog çağrısında bulunuyor”. Türklerin böyle bir adım atmasının önemini değerlendirebilmek için, İngiltere’nin Almanya’dan sonra ikinci ticaret ortağı konumunda bulunduğunu belirtmek yeterlidir. Ancak, ciddi bir politik ve jeopolitik bileşenlerde bulunmaktadır. Herşeyden önce, iki ülkenin devlet başkanları Vladimir Putin ve Recep Tayyip Erdoğan, eşit olarak ancak farklı nedenlerden dolayı, görülmemiş bir biçimde Batı ülkeleri tarafından siyasal ve bilişim saldırılarına maruz kalmaktadır. İki lider arasında, önemli bir ortak unsur bulunmaktadır: Tarih içerisinde birçok kez yaşandığı gibi, Rusya ve Türkiye, nerede ise eş zamanlı olarak çağdaşlaşma yoluna çıktılar.

Günlük Türk Gazetesi Milli Gazete’nin yazdığına göre, iki ülke arasında 16 Kasım 2001 tarihinde “Türkiye Cumhuriyeti ve Rusya Federasyonu arasındaki işbirliğinin Avrasya genelinde geliştirilmesi Eylem Planı adı altında bir anlaşma imzalandı: İkili işbirliğinden, çok yönlü ortaklığa geçiş”, bu anlaşmanın uygulamalarının, yavaş yavaş Amerika’nın Orta Asya – Kafkasya – Karadeniz eksenindeki planlarının aşamalı olarak yok edeceği ve daha sonra da “Özellikle Ortadoğu’daki Suriye’deki tüm eylemleri etkileyeceği” ortaya çıktı. Gazetede belirtildiğine göre “ABD’nin Irak ve Suriye’de yaşadığı tek tek yıkıcı yenilgilerin kalbinde, bu belge yatıyor”. Gerçekten, daha sonra birçok olay gerçekleşti: Ankara’nın karıştığı “Arap Baharı”, Suriye krizi, IŞİD (Rusya tarafından terörist olarak kabul edilen örgüt), Rus bombardıman uçağının Türk Savaş Uçakları tarafından düşürülmesi ve Rus Büyükelçisinin öldürülmesi olayı, karmaşık anlaşma. Son olarak, Moskova’nın Ankara’ya destek verdiği, ancak NATO müttefiklerinin bekle – gör tutumu aldığı 15 Temmuz 2016 darbe girişimi.

Şimdi, birçok Türk uzman, ülkedeki durumun istikrarsızlaştırılmasında, İngilizler dahil batılı istihbarat uzmanlarının bulunduğunu açık bir biçimde yazıyor Milli Gazete “Türk – Rus siyaseti ilişkilerinde normalleşme safhalarına girildiğinde, Türkiye, her seferinde Atlantik ya da Anglosakson dünyasından, dolaylı ya da dolaysız olarak dış müdahaleye maruz kalıyor” - diye yazıyor. - Bu müdahaleler, ya bir mektup biçiminde, ya da tankların sokağa çıkışı, siyasilerin yasaklanmasıyla, faili meçhul cinayetler biçiminde gerçekleşiyor”. Bütün bunlara ek olarak, Milli Güvenlik Kurulu Sekreteri (MGK) General Tuncer Kılınç, Suriye Krizinin gelişimi sırasında Ankara “NATO ve AB’den en ufak bir yardım almamıştır. Çözüm için Rusya ve İran’ı da kapsayacak bir formül bulunması gerekiyor” dedi. Bu Suriye’de, üç güç arasında - Moskova, Ankara ve İran – Astana’da varılan anlaşmaların sonucunda gerçekleşti. Ve Washington “Türkiye ve Rusya arasındaki dengenin rekabet ya da bölünme yönünde gelişimi sonrasında, Amerikan – Türk ilişkilerinde görülen bölünmenin derinliği ve bu ülkedeki batı dünyasının etkisinin sınırlanmasının belirlenmesiyle” Amerika’nın Suriyeli Kürtlere desteğinin, en aza indirgenmesi arzusunu desteklemeyi reddetmiyor. Gerçekte, böyle bir ince ayrıntı bulunuyor.

Ankara’nın dayanışmayı reddetmesi, ne zaman ülke içerisinde batı karşıtı duyguların yükselmesi ile hükümetin bağımsız bir dış politika izlediği gerçeği, sokaktaki Türk insanının gözünden kaçmamaktadır ve Erdoğan önümüzde gerçekleşecek olan devlet başkanlığı seçimlerinde, milliyetçilerin desteğine güveniyor. Aynı zamanda devlet başkanı Rusya ile olan işbirliğine olan sadakatini de göstermiş oldu. Ayrıca Türkiye, Batı NATO’nun güney kanadını kurban ve yok etmeye şimdilik hazır olmadığını biliyor. Ayrıca, AB üyesi olmayan Ankara’nın, AB tarafından Rusya’ya karşı uygulanan yaptırım kararlarına uymamasına, NATO sessiz kalıyor. İngiliz uzman Simon Waldman, İsrail Haaretz gazetesinde “Türkiye’nin ve Batı’nın stratejik çıkarları taban tabana zit yönlerde gidiyor” diye yazıyor. Buna artı olarak Türk Hava Kuvvetlerinden emekli Tümgeneral Beyazıt Karataş “ABD, artık konvansiyonel silahlar alanındaki kaynaklar açısından bir süper güç konumunda değil” diyor. Buna göre Amerikalılar “Afganistan, Irak, Suriye ya da dünyanın başka noktalarında askeri müdahale gerçekleştirmek için koalisyon yaratmakta zorlanıyor”.

Ancak, her koşulda, Ankara harekete geçti ve bugün için Rusya tarafının siyasal güvenini kaybetmeye hazır olmadığını gösterdi. Bu da saygıya neden olur.

Kaynak: https://regnum.ru/news/polit/2396548.html

 www.abhazyam.com