Suriye Satranç Tahtası! | Abhazya haberleri

22/02/2020. Moskova. 17 Şubat 2020. REGNUM. Stanislav TARASOV - REGNUM. Foto: İvan Shilov. Çeviri: Fatih Atan (A’tanba - Тванба). Türkiye, Suriyeli Kürt unsurlarının satranç tahtalarında görünmesini engellemek için bir çok nedenden dolayı Rusya'ya gereksinim duyuyor; bu da varoluşsal bir tehdit oluşturan satranç tahtalarında görünmesini engelliyor. Ankara'nın onu yıkma fırsatı yok. Bir satranç oyunundaki görünümde, diğer özellikler, kurallar ve oyuncuların sayısı ile değiştirmek için sadece tek bir şans vardır.

Siyasette de, satrançta olduğu gibi, birkaç tahtada eş zamanlı bir oyun oynayabilmek, önce basit bir mat olmaya maruz kalmamak için, bir tahtada iyi oynamayı öğrenmeli, gerçek ve gelecekteki kombinasyonların hamlelelerini görebilmeniz gerekir. Ancak eğer bir oyuncu satranc oyununu parçalara ayırırsa, o zaman siyasetteki ana tehlike, oyuncunun kendisinin satranç tahtasınının bir parçası olamamasıdır.

Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın Suriye eyaleti İdlib'deki son eylemleri ile bağlantılı olarak Ankara'nın Suriye ve Libya yönündeki en son eylemlerini analiz etmeye çalışan uzmanlar arasında böyle bir benzeşme ortaya çıkıyor ve Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin ile ABD Başkanı Donald Trump arasında ilişki kurma konusunda acele etmeye başladı. Erdoğan'ın Putin ile yapmış olduğu telefon görüşmesinde, 17 Eylül 2018 Sochi Muhtırası da dahil olmak üzere mevcut Rus-Türk anlaşmalarının tam olarak uygulanmasının önemine dikkat çekildi ve bu görüşmeden sonra Trump ile telefonla temasa geçti. Daha önce Türkiye'nin kuzey Suriye'de askeri operasyon başlatma niyetini desteklemeyen ABD başkanı, bu kez Erdoğan'ı "memnuniyet" tanımlaması ile desteklediğini, ancak denklemde “Libya'ya yapılacak olan dış müdahalenin istikrarın sağlanmasına katkıda bulunmayacağına ve bunun durumu daha da kötüleştireceğine inanarak” çözüm için başka bir "paket" önerdi.

Bu arada ABD'nin Suriye'deki Özel Temsilcisi James Jeffrey de “taraf” yaklaşımını kullanıyor ve parçaları ilk satranç tahtasına tuhaf bir şekilde yerleştiriyor. O, Türkiye’nin Suriyenin bu eyaletinde ki varlığının Rusya ve İran’ı da kapsayan Astana süreci tarafından meşrulaştırılmasına rağmen, Washington’un “İdlib’deki hukuki durum konusunda” Ankara ile “Suriye’de varolan ortak jeostratejik hedefler konusunda” anlaştıklarını belirtiyor. ABD’nin bu gelişmeler ile hiçbir ilişkisi bulunmuyor. Bu formatta (Astana süreci – Abhazyam.com) varılan anlaşmalar bozulursa, Türkiye'nin Suriye'deki eylemleri silahlı bir saldırganlık eylemi olarak nitelendirilecektir. Benzer biçimde, Suriye'deki Amerikan askeri varlığı da bir saldırganlık eylemi olarak görülebilir. Bundan dolayıdır ki, Amerikalılar bu aşamada, Astana sürecinin çökmesine yol açmamak için, Ankara’nın arkasına saklanmayı daha cazip görüyorlar, böylece Jeffrey’e göre “eylemlerin koordinasyonu ve operasyonel bilgi alışverişi” başlayacaktır.

Aynı zamanda, Suriye Kürtlerini desteklemeyi reddetmeyen, onları IŞİD'e (faaliyetleri Rusya Federasyonu'nda yasaklanan bir örgüt) karşı önemli müttefikler olarak tanımlayan ABD, Türkiye'yi de - Jeffrey'ye göre - Halkın Kendini Savunma Kuvvetleri'nin (YPG) “Barış Pınarı” operasyonunun gerçekleştiği bölgeyi terk ettiği ve bunun “Rusya'nın çıkarlarıyla çakışabileceği” sonucuna bağlı olarak Suriye’deki Kürtlerin kontrolünü kaybedebileceği konusunda ikna etmeyi başardı. Son olarak, belki de en önemlisi: ABD, Türkiye’nin önüne öncelikli hedef olarak Suriye'yi ana düşman olarak değil de, Ankara'da ve diğer sınır şehirlerinde terörist saldırılar yapabilecek olan IŞİD'i işaret ederek (Rusya Federasyonu'nda faaliyetleri yasaklanan bir örgüt) öne sürüyor.

İkinci bir satranç tahtası Libya yönünde kuruluyor. ABD Merkez Komutanı Kenneth Mackenzie, yaptığı açıklamada, Türkiye'nin, Libya’da oynamış olduğu istikrarsızlaştırıcı rolüne açıkça dikkat çekti, bu rol sadece oraya BM kararlarını ihlal ederek silah ve askeri techizat sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda Suriye’nin İdlib bölgesinde bulunan radikal gurupların silahlı güçlerini de aktardığını gösteriyor. Bu durum Paris’i de hareketlendirdi. Erdoğan, kendisine göre, Libya Ulusal Ordusu komutanı mareşal Halife Haftar’ın, Rusya Savunma Bakanı Sergei Shoigu'nun Genelkurmay Başkanı Vali Gerasimov'un ve Sivil Askeri Gurup Müdürü Wagner’in birlikte yakalandığı bir fotoğrafa işaret ederken, "Rusya Libya'daki savaşı en üst düzeyde yönetiyor" diyerek yanıt vermeye karar verdi. Buna karşılık olarak, Rusya Dışişleri Bakanı Sergei Lavrov "Haftar ayrılıkçılığın sembolü değil, Berlin Konferansı katılımcıları ve Güvenlik Konseyi de dahil olmak üzere uluslararası toplum tarafından çatışmada taraf olarak tanınıyor" dedi. Suriye Cumhurbaşkanı Hafız el-Esad gibi Haftar'ın kendisi de Türkiye'nin eylemlerinin bir dış saldırı eylemi olduğunu düşünüyor. Bu arada, Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron resmi olarak Haftar'ı Fransa'ya davet etti.

Ankara, Libya’daki eyleminde, Moskova’nın Suriye’de ilk olarak meşru siyasi otorite ile ilişkiye girerek ve ardından resmi talep üzerine destek sağlama mantığını başaramıyor. Kısacası, büyük satranç oyununun, birkaç satranç tahtasında aynı anda oynamak Türkiye için yürümüyor ve oyunun belli bir aşamasında oyuncu olmayı terk ediyor ve sadece ileriye sürülecek bir figür haline geliyor. Şimdi Suriye'de ve Libya'da attığı her adım, neredeyse, en inanılmaz sonuçların çıkabileceği çatışma potansiyeli yaratıyor. Suriye'de, Doğu Akdeniz'de, Kıbrıs-Yunanistan-İsrail üçgeniyle Rusya-İran koalisyonuyla karşı karşıya gelebilir. Bu da, Türkiye'nin bölgesel politikalar oluşturmadaki manevra kabiliyetini sınırlıyor, Arap ülkelerinden de tam destek yok. Erdoğan ile muhalif olduğu Mısır Cumhurbaşkanı el-Sisi arasında BAE ve Katar arasındaki rekabet ortamından uzak bir savaş var.Erdoğan’ın yapmış olduğu konuşmalar, Türkiye’de militarist bir biçimde Rus karşıtlığı psikozu olarak kendisini hissettiriyor. Artı olarak, neredeyse dört milyon Suriyeli mültecinin, Türkiye'ye yeni göçü, gerçekten onun için politik bir kabus haline geliyor.

Sırada ne var? Ankara'nın, Suriyeli Kürtlerin satranç tahtalarında görünmesini engellemek gibi birçok nedenden dolayı Moskova'ya gereksinimi var ve bu da ona varoluşsal bir tehdit oluşturuyor. Belli koşullar altında, Washington, Moskova ve Şam, bu figürler, eş zamanlı olarak Türklerin arkasına geçecek. Türkiye'nin satranç tahtasındaki tüm figürleri süpürme olanağı bulunmuyor.

Bir satranç oyununun görünümünü, diğer özellikler, kurallar ve oyuncuların sayısı ile değiştirmek için sadece bir şans var. Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov, Ankara'nın “tuzaktan” çıkmasını ve Moskova ile yapıcı bir işbirliği kurmaya devam etmesini önerdiğinde, sözü edilen de tam da buydu. Rusya ve Türkiye Dışişleri Bakanları Münih Güvenlik Konferansı oturum aralarında kapalı oturumda bir araya geldiler. Lavrov, "Rusya ve Türkiye'nin çok iyi ilişkileri var" dedi ancak bu faktör bile tarafların birbirleriyle her konu üzerinde anlaşmaları gerektiği anlamına gelmiyor. Ancak Rusya ve Türkiye krizi aşmayı, sarsılmış siyasi güveni yeniden kazanmayı ve daha sonra herhangi bir anlaşmaya varmayı başarabilecek mi?

Kaynak: https://regnum.ru/news/polit/2860762.html